 |
 |
آدمیان اولین بار که شتر را دیدند از جثه درشت او ترسیدند و پابه فرار گذاشتند .
اما با گذشت زمان اورا جانوری آرام دیدند و جرئت نزدیک شدن به اورا یافتند .
آنها پس از مدتی دیگر به این نتیجه رسیدند که شتر جانور صبوری است واز کوره در نمیرود آنگاه آدمیان چنان از او خوششان آمد که افسارش کردند وبه کودکان خود اجازه دادند سوارش شده هر جا میخواهند بروند
وقتی به چیزی محیب وسهمگین عادت کردیم ؛ دیگر هراسی از آن به دل راه نمیدهیم
 |
 |
